Ali šta je sećanje koga se ne sećamo?

Umetnost je dar koji leči dušu od neuspeha i nedaća. Uliva nam snagu da ostvarimo utopiju kojoj smo predodređeni.

Nauka, nauke zapravo, svojim su čudima i obmanama pridobile svet: svet o naukama zna isto toliko malo koliko i o umetnosti, ali u čuda nauke veruje, kao što je verovao, i veruje još uvek, u Hristova ili derviška čuda.

Izvod iz pisma Antona Pavloviča Čehova bratu Nikolaju. Anton je imao 26, a Nikolaj 28 godina, te 1886. kada je pismo nastalo.

Među tvrdim hridinama podupiru me
materinske ruke zemlje

Provevši veći dio ranog djetinjstva u putovanjima po šumovitim dijelovima sjevernog Quebeca, Margaret Eleanor Atwood od malena je ostala trajno fascinirala ljepotom divljine i neobuzdane prirode, ali i svjesna nužnosti preživljavanja u okruženju prepunom prijetnji i opasnosti.

'Praznik beznačajnosti' vjerojatno je posljednji roman 86-godišnjeg Milana Kundere, vječnog kandidata za književnog Nobela, koji je u Hrvatskoj objavio Meandar. Kunderin je roman dobio velike pohvale, ali i izazvao napade, kojima se ovom suvremenom klasiku odriče relevantnost, pa smo zato zamolili prevoditeljicu romana Vandu Mikšić da nam otkrije tajne 'Praznika beznačajnosti'

Lično držim da sloboda stvaralaštva ne može i ne sme biti veća od svih drugih koje solidarno određuju opšti pojam građanskih sloboda u našem veku i našoj civilizaciji.

I istorijski duh i umetnik žele da izmene svet. Ali, umetnik, koga na to obavezuje njegova priroda, poznaje svoje granice, što je istorijskom duhu strano. Zato je ishod ovog drugog tiranija, dok je strast onog prvog sloboda.

Vilijem Šekspir je izvajao dramske junake koji jesu ili nisu vični spoznaji važnosti ljudske volje. Ta volja je ostala pokretačka sila u oblikovanju životnih prilika koja su dostojna tanane čovekove duše, tog duha na kome se temelji ljudsko postojanje na često previše širokom horizontu očekivanja i nadanja.

Prekosutra ću se latiti poslova, koje ću sutra proučiti.
Prekosutra ću konačno biti ono što danas nikako ne mogu biti.